خدیجه دده بالا که بعدها با روی آوردن به خوانندگی نام هنری مهستی را برای خود برگزید، در سال 1946(1316) متولد شد. در نوجوانی استعدادش برای خوانندگی توسط پرویز یاحقی کشف شد. در سال هایی که شکوفایی خواننده های حرفه ای بود و خوانندگان می بایستی از چندین فیلتر می گذشتند، با یک جرقه ناگهان خانمی در برنامه گلها شکوفه زد که بوی عطر این شکوفایی در صدایش بود و تا قرن ها صدایش در آسمان عاشقان ایران زمین خواهد پیچید و این خانم کسی به جز مهستی نیست. برنامه گلها با همکاری استادانی بزرگ، در همه قسمت ها سال ها هدیه هایی به وجود آوردند که متاسفانه تعداد کمی در دسترس مردم از این برنامه ها وجود دارد. خانم مهستی که در زندگی نامه اش با خواهرش هایده خواننده دربار بودند و گاهی اوقات در شب های بخصوص آوازی می خواند از آنجا پایش به رادیو باز شد. از سال 1354 که خوانندگان جوان کم کم در پاپ و موسیقی سنتی تحولی از نظر ساز و ضربی بوجود آورده بوند و خوانندگان رو به تصنیف گذاشته بودند، از آن طرف مدیریت گلها رنگارنگ رادیو ایران بعد از 10 سال تغییر کرده بود و دیگر دستمزد گلها کفاف نمی کرد مهستی رو به تصنیف آورد که تصنیف هایی مثل دریا و بنفشه بین مردم گل کردند. از اینجا شروع کار مهستی بود که کار گلها را رها کرده و با تصنیف سازان شروع به کار کرد.در سال های 1353 تا 1357 مهستی عزیزم عاشقانه دوستت دارم
قرمزی چشم در عکسهای خانوادگی بیشتر اوقات با خودشان آه و افسوس به همراه داشته اند ولی از زمانی که دوربینهای دیجیتال عکسهای یادگاری را می اندازند دیگر برای آه و افسوس جایی نیست به خصوص که در هر خانه یک دستگاه کامپیوتر و یک فوتوشاپ کار